İşittiler ve itaat ettiler !

Ebu'd-
Derda niçin ağlıyor? Cübeyr bin Nüfeyr şöyle anlatıyor: Kıbrıs adası
fethedildiğinde ahalisi başka başka yerlere gönderilerek birbirlerinden
ayrılmaya başlandı. Bu yüzden insanlardan bir kısmı ağlaşıyordu. O
sırada Ebu'd-Derdâ'yı gördüm. Tek başına bir köşeye oturmuş ağlıyordu.

• 
  
  
  [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
  
  

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]




Yanına vararak: "Ey
Ebu'd-Derdâ! Allah'ın İslâm'ı ve Müslümanları aziz kıldığı böyle bir
günde niçin ağladığını öğrenebilir miyim?" dedim.
Bunun üzerine şunları
söyledi: "Allah iyiliğini versin ey Câbir! Allah katında kendi
emirlerini terk edenlerin zerre kadar bir kıymetleri yoktur. Bunlar
saltanat sahibi güçlü bir milletti ve herkese galip geliyorlardı.
Allah'ın emirlerini terk ettiklerinden dolayı işte gördüğün acıklı
duruma düşmüşlerdir" [Ebu Nuaym]
Taberi Tarihi'nde geçen
bir başka rivayet de şöyledir: "Allah'ın emirlerini terk ettiklerinden
dolayı onlara içki ve küfür musallat edilmiştir. Kendisine küfür ve
içkinin musallat edildiği kavimler de Allah'ın kulluğundan
uzaklaşırlar."
"Sen namuslu olduğun
için idaren altındakiler de namusludur!"

Kisra'nın kılıcı, kemeri
ve ziynet eşyaları kendisine getirildiğinde Hz. Ömer şunları söyledi:
"Böyle kıymetli şeylere
dahi tenezzül edip dokunmadan İslâm hazinesine gönderen kişiler
kesinlikle güvenilir kişilerdir." Bunun üzerine Hz. Ali de şöyle dedi:
"Sen iffetli ve namuslu olduğundan dolayı idaren altındakiler de
iffetli ve namuslu olmuşlardır." [Taberi]
Müslümanların hayırda
yarışması

Şakîk şöyle anlatıyor:
Kadisiye savaşına tam gündüzün ortasında başlamıştık. Savaş bittiğinde
namaz vaktinin girmiş olduğunu gördük; fakat müezzinimiz şehit olmuştu.
Herkes ezanı kendisi okumak istedi. Bu yüzden de neredeyse kılıçlarla
birbirlerine gireceklerdi. Bunun üzerine Sa'd bin Übâde kura çekti ve
kura kime çıktıysa ezanı o okudu. [Taberi]
Halid bin Velid'in
cevabı

Adamın biri Halid bin
Velid'e: "Rumlar çok fazla, Müslümanlar ise çok az" dedi.
Halid: "Hayır,
yanılıyorsun! Rumlar çok az, Müslümanlar ise çok fazladır. Ordu, adam
sayısıyla azalıp çoğalmaz. Zafer kazanınca çoğalır, yenilince de
azalır. Ben atımın ayağının ağrımamasını, buna karşılık da Rumların
sayısının bir o kadar daha olmasını isterdim" dedi. Halid'in atının
tırnakları fazla yürümekten aşınmıştı. [Taberi]
"Her şeyden kuvvetli
Allah'tan yardım isteyin"

İyâd el-Eş'arî şöyle
anlatıyor: "Yermük muharebesinde bulundum. Bu savaşta şu beş kumandan
vardı: Ebu Ubeyde, Yezid bin Ebu Süfyan, Şurahbil bin Hasene, Halid bin
Velid ve İyad bin Ganem.
Ebubekir Sıddık bize:
"Ebu Ubeyde'den ayrılmayınız" diye yazmıştı. Biz de bir mektup yazarak
sayımızın azlığından bahisle takviye istedik. Bunun üzerine o, bize şu
mektubu gönderdi: "Mektubunuzda benden takviye göndermemi istiyorsunuz.
Size bol ve her zaman hazır askerlere sahip ve herkesten daha kuvvetli
olan Allah'tan yardım istemenizi tavsiye ediyorum. Bildiğiniz gibi Hz.
Peygamber Bedir gününde sizden daha az sayıda bir kuvvetle galip
gelmiştir." [Kenz]
İyâd el-Eş'arî şöyle
anlatıyor: "Hz. Ömer bir mektup yazarak bize şunları söyledi:
"Mektubumu aldığınızda düşmanla savaşınız ve sakın bana ikinci kez
müracaata bulunmayınız."
Böylece savaşa başladık
ve düşmanlarımızı yenilgiye uğrattık. Dört fersahlık bir mesafe düşman
cesetleriyle dolmuştu. Çok büyük ganimetler elde ettik. Her birimize
onar baş hayvan düştü.
Sabit bin Akram'ın Ebu
Hureyre'ye söyledikleri

Ebu Hureyre (ra)
anlatıyor:
Mûte savaşında düşmanı
görünce gözlerim kamaştı, çünkü sayıları, silahları, atları,
kadifeleri, ipekleri ve altınları o kadar çoktu ki, adeta başı sonu
belirsizdi. Sabit bin Akram bana: "Ey Ebu Hureyre! Herhalde sen düşmanı
çok ve güçlü sanıyorsun" dedi.
"Evet" dedim. Bunun
üzerine: "Sen Bedir savaşında bizimle beraber değildin. Biz düşmanı
çokluğumuzla yenmedik" dedi. [Bidaye]
"Doğru söylüyorsun"
Hz. Peygamber'in o
sahabileri karşısında, düşmanlar yarım gün bile dayanamazlardı. Bizans
imparatoru Herakl, Antakya'da bulunduğu sırada Rumlar ashabın
karşısında mağlup olup kaçtılar.
Herakl: "Allah sizi
kahretsin! Karşınızdaki Araplar da sizin gibi birer insan değil mi?"
dedi.
"Evet, onlar da bizim
gibi birer insandır" dediler.
Herakl: "Peki, onlar
sizden daha mı çok?" dedi.
"Hayır, biz onlardan kat
kat fazlayız" dediler. Herakl: "O halde neden devamlı yeniliyorsunuz?"
dedi.
O zaman ileri gelen bir
kişi: "Çünkü onlar geceleri namaz kılar, gündüzleri oruç tutar,
sözlerinde durur, iyiliği emreder, kötülükten sakındırır, birbirlerine
zulüm ve haksızlık etmezler. Oysa biz, içki içer, zina eder, haram yer,
sözümüzde durmaz, soygunculuk yapar, zulmeder, faiz ve tefecilikle
uğraşırız. Allah'ın hoşnut olacağı şeyleri yasaklarız, yeryüzünde
bozgunculuk yaparız" dedi.
Bu söz üzerine Herakl:
"Doğru söylüyorsun" dedi. [Bidaye]

Kaynak: M. Yusuf
Kandehlevi, Hayatü's-Sahabe, Divan Yayınları, Akçağ Yayınları